سریال دارک از همان اولین قسمتش تبدیل به یکی از بهترین سریالهای عمرمشد.من همیشه عاشق رمانهای علمی تخیلی بودم و در کنارش علاقه ام به فلسفه وروانشناسی و تاثیر داستان علمی تخیلی بر شخصیتهایش برایم جذاب بوده است.من بیشتراز پیچیدگی علمی این داستانها که مهم هم هست اما به جنبه روانی و هویتی قهرمانان وضد قهرمانانش بیشتر علاقمند بودم.
دارک همه اینها را دارد و با فضا شخصیتها پیچیدگی و فلسفه اش آدم راسر ذوق می آورد.داستان سفر در زمان خود ایده ای جذاب و پیچیده است اما وقتی ما بهعمق احساسات و عواطف انسانهای درگیرش شیرجه می زنیم حتی جذابتر و سهمگینتر هم میشود.
دارک یک شهر واقعی دهه هشتاد میلادی ویندن را چنان کامل و واقعی ساختهگاه ترسناک می شود.این شهر هرجایی می تواند باشد.مردمانش در عین زندگی عادی زیرسایه ترس اتمی باید هم با فشار روانی آن و هم فشار روانی خواهشها و تمایلاتشخصیشان هم کلنجار بروند.
دارک بسیار پر شخصیت است و همین به آن اجازه نمی دهد همه شخصیتها راپر بال بدهد اما با تمرکز روی چند شخصیت اصلی در نمایش کامل روح شخصیتها موفقاست.جوناس قهرمان داستان پسری مثل هر نوجوان دیگری ناگهان زندگی اش با خودکشی پدرو کشف جسدش دگرگون شده است.ضربه این رویداد او را به انسانی دردمند و منزوی تبدیلکرده است اما با ناپدید شدن کودکان و کشف نقشه ای عجیب در اتاق پدرش او ناخواستهقهرمان داستانی سنگین و پیچیده می شود.رابطه او با مارتا حال بعدی تاریک و هراس انگیزمی یابد.جوناس قهرمانی ناخواسته است ولی حسی عمیق از سلحشوری او را به کنش وا میدارد.
داستان مرتب شما را در هزارتوی زمان با خود می کشد و اتفاقات را برشما آوار می کند و قدرت روحیتان را به چالش می کشد.دارک انگاری خود زندگی استواقعا آنچه هست دنیایی که ابتدا تصویری جذاب می سازد و ما را به رویا پردازی وامیدارد و بهد با چکش واقعیت ناتوانی و درد انسان را لگدکوب می کند.جوناس بیرحمانه باهمه تلاش و عظم راسخش شکست می خورد چون او برده شرایط محیطی و میل دیگر انسانهاستو موفقیتش چندان به میل و اراده شخصی اش نیست.
سریال دارک انگار همه تجربیات خود من از زندگی است.انسان حداقل در اینجهان هرگز روی آرامش نمی بیند و زندگی جز درد فقدان و تراژدی چیز دیگری نیست.اینکهانسان چندان نمی تواند بر اراده اش دل ببندد چون محیط و دیگران همیشه شما را تحتتاثیر خود دارند و اراده شما فقط تاثیری کوچک در زندگیتان دارد و این عمیقاناامیدکننده و یاس آور است.همانگونه که عشق جوناس و مارتا محکوم به نابودی است چونسازو کار جهان پیرامونیشان آن را غیر ممکن می کند.
دارک سریالی به غایت آلمانی است این سریال هیچ تشابهی به رویاهایفانتزی و ساده امریکایی ندارد.فلسفه وادبیات آلمان از سر و کولش می بارد.تاثیر شوپنهاور نیچه هایدگر فروید در همه جانمایان است.شخصیتهای سریال انگار از دل داستانهای توماس مان گونتر گراس اریکامانوئل اشمیت و فیلمهای فاسپیدندر و هرتزوگ و شولندورف می آیند.
سریال فضا سازی و طراحی صحنه و لباس را بسیار درخشان ارائه میدهدساخته فضایی دهه هشتادی تبدیل فضا به شخصیت و تبدیل ویندن به شخصیتی مسلط و عمیقنشانه کادر پشت دوربین درخشانی است.
کادر بازیگران بینظیر است.بازیگران شخصیتهای جوناس اولریخ نوآ آدامکلادیا مارتا و مادر جوناس و مادر مارتا بسیار درخشانتر هم بازی گرفته شدهاند.موسیقی سریال بسیار درخشان و در خدمت فضا و روح قالب بر اثر است.
در پایان هیچ اثر انسانی خالی از خطا نیست اما باید در پایان بینداشته ها و نداشته ها آنچه باقی می ماند را ملاک کرد و بر عمین اساس دارک سریالبسیار موفقی است که بسیار فراتر از توقعات من پیش رفت و به اثری شاخص بدل شد.
بزرگ‌ترین آهنگساز تاریخ سینما درگذشت
سریال ,دارک ,هم ,جوناس ,زندگی ,فضا ,را به ,دارد و ,می کند ,می شود ,اما با
درباره این سایت